καταιδούμαι

καταιδοῡμαι, -έομαι (Α)

1. (για όποιον εκτιμώ και σέβομαι για την ηλικία ή την αρετή του) ντρέπομαι πάρα πολύ, φοβάμαι

2. ενεργ. καταιδῶ

καταισχύνω, ντροπιάζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + αἰδοῦμαι «σέβομαι, ντρέπομαι» (< αἰδώς)].